Tania Feryn
Zondag 9 juli 2017: D+8: Zondag-rustdag? Niet in Mallorca…
Over het begin van de dag valt niet veel bijzonders te vertellen: ontbijten (zonder choco en ontbijtgranen), en hop naar de training. Insmeren, loszwaaien en zwemmen. Ik had het begin van het verslag even goed kunnen kopiëren van 1 van de vorige dagen (misschien heb ik dit wel gedaan 
???? ).
Na de training passeerden we nog even langs een souvenirwinkeltje voor zij die eergisteren absoluut geen tijd hadden om iets te gaan kopen en toch absoluut niet met lege handen naar huis wouden gaan. In het winkeltje, na het afrekenen, kregen enkelen nog een ongevraagd extraatje: een koord rond de pols…
Daarna opnieuw richting hotel waar we een groepsopdracht hadden waarbij iedereen 5 positieve eigenschappen moest opschrijven over een andere (willekeurig toegekende) zwemmer. Voor sommige toch wel niet zo’n evidente opgave. Uiteindelijk kreeg iedereen het briefje met zijn eigen positieve eigenschappen. Altijd leuk om lezen. En het leverde hen 3 extra tips op voor het mysterie. Ze komen dichter en dichter bij de oplossing. Maar zullen ze tegen morgenavond voldoende tips verzameld hebben om de dader te ontmaskeren of zal er gegokt moeten worden?
Na het middageten scheidde enkel de platte rust ons nog van onze namiddagactiviteit. Deze keer werden de zwemmers (en begeleiders) door de club getrakteerd op een ijsje: 2 bollen, al kon de seniorita van het kraam niet zo bijster goed tellen want meerdere ijsjes gingen met 4 of 5 stevige scheppen over de toonbank. En goed dat dat smaakte… De rekening maakte de dame in kwestie haar dag waarschijnlijk ook goed.
Vervolgens wandelden we verder op zoek naar een plekje op het strand. Zondagnamiddag is blijkbaar het tijdstip waarop half Mallorca het strand opzoekt. Soit: na een korte wandeltocht toch een plekje gevonden al waren er in dat stuk zee blijkbaar enkele bewoners (kwallen) die sommige zwemmers niet zo leuk vonden. De zee was ook vrij wild vandaag, maar dat kon de pret zeker niet bederven.
Na anderhalf uur strandplezier wandelden we in de drukkende warmte weer terug naar het hotel voor het avondeten. Vandaag hadden we een kleine vermoeidheidstest voor onze zwemmers: wie moe was mocht 30’ vroeger gaan slapen. Zo konden we zien wie zich echt te moe voelt en wie er dus wat extra rust nodig had (en die mochten dan morgenvroeg uitslapen en een training overslaan), maar enkel Renzo vond dat hij de extra rust kon gebruiken. Al de anderen gingen op het gewone uur slapen. Op zich geen verrassing want ze konden/mochten voor de eerste keer in het zwembad van het hotel: een zwembad van 3 op 5 meter (ruw geschat), zonder enige spectaculaire attractie, maar het leek wel alsof ze in jaren nog nooit zo’n bak met water gezien hadden: zelden een bende zo uitgelaten gezien… Tot verbazing van de vanop afstand spiekende trainers, slaagden de zwemmers er toch allemaal in om zo goed als op tijd in bed te liggen. Gelukkig, want anders