Joeri Jacobs
Verslag Mich
Wat ooit eens moest gebeuren, was vanochtend bijna gebeurd. Wekker vergeten zetten en dus was uw verslaggever niet wakker op zijn gebruikelijke uur (om om 6u10 eerst een halfuurtje te gaan joggen, weet je wel). Gelukkig ging het alarm van Sam af zodat ik slechts een beperkte vertraging op mijn ochtendschema had, en gelukkig was Lise ook tijdig wakker voor de wekdienst op de bovenste verdieping. De ZCR-zwemmers geraakten dus toch nog tijdig aan de ontbijttafel. Tijdens de training van de ZCR-zwemmers, werden de BJK- en BK-ers gewekt rond 8u15 a 8u30. Beetje ontbijten (nadruk deze keer op “een beetje”, tenminste totdat we voor extra aanvulling hadden gezorgd), en dan hadden zij even vrij. Terwijl de oudsten wat gingen chillen op de kamer (hoe dat exact ingevuld werd weten we niet, maar voor de zekerheid zijn we toch enkele keren gaan luisteren), speelden de BJK-ers met z’n allen samen buiten spelletjes. Leuk om zien!
Wanneer de ZCR-ers terug waren, speelden we nog een spelletje plickers. Iedere zwemmer kreeg een persoonlijke QR code, die ze op 4 manieren konden omhoog steken. Elke kant stond voor een antwoord (A,B,C,D) op een vraag, waarna de trainers met een GSM hun antwoorden scanden. De vragen gingen allemaal over gebeurtenissen op de stage: wat is waar / niet waar? Wat is echt gebeurd en wat hebben de trainers hen wijsgemaakt? De ultieme stage-specialist was Dante die als winnaar uit de bus kwam, net voor Silke C., en op derde plaatse een ex-aequo tussen meerdere zwemmers. Goed opgelet en ingeschat dus, al zal er ook een deel geluk in dit spel meegespeeld hebben. ????
Het middageten was een topper (voor de zwemmers althans, voor mij wat minder: een soort kaas-gebak als voorgerecht, spaghetti carbonara als hoofdgerecht, en een iets te rijpe banaan en nectarine). Vandaag weer een extra lange platte rust (2u) opdat ze ’s avonds voetbal zouden kunnen / mogen kijken. Intussen liep het hier al vol rood-wit-blauwe chauvinisten. Na de platte rust stond er nog een “1 tegen allen” op het programma, waarbij o.a. alle jongens hun teennagels lieten lakken, alle meisjes 10 vlechtjes in hun haar hadden, alle trainers 15’ gemasseerd werden, alle zwemmers een koosnaampje kregen, op een WC rol alle blaadjes genummerd werden, een emmer water overgelepeld werd, en nog zo veel meer.
Daarna een combinatie van GSM-moment en koffers inpakken voor de ZCR-ers en nog een laatste avondmaal voor de ZCR-ers (slaatje, rijst met iets tussen gyros en stoofvlees en een klein ijsje), waar er eveneens verbroederd werd met de Franse uitbaters en stamgasten: een mooie mix van zwart-geel-rood en blauw-wit-rood was het resultaat.
Over de afloop van de avond moet ik jullie niet meer inlichten. Om 22u kropen alle zwemmers moe (en de meesten teleurgesteld) in hun bed.
En terwijl ik hier ook ontgoocheld zit te typen is het 100m verder groot feest op straat. Sport is emotie en vreugde en verdriet liggen soms dicht bij elkaar. Hopelijk kunnen wij dit weekend ook vieren in Izegem en de komende weekends in Charleroi… Go #TeamZCK!
Wist je dat:
- … er een beest woont onder het putje van de douche in de kamer van Sam en mij?
- … het vanochtend het verkeerde moment was om Noor te wekken?
- … er een speelkamer op de 2e verdieping van ons verblijf was (inclusief biljart, kickertafel en playstation), waarvan de trainers de sleutel achter gehouden hebben? Er zijn er toch die voor de zekerheid de trap gaan zoeken zijn…
- … Sam ook Hans genoemd wordt?
- … Renzo een goed gesprek heeft gehad met een lantaarnpaal? Dat worden nog dikke vriendjes…